Onze reis naar het vinden van een kinderopvang

Onze reis bij het vinden van een geschikte kinderopvang voor onze dochter. Benieuwd of ons beeld van een grote organisatie klopte met de werkelijkheid?

Als je zwanger bent ga je samen praten over de opvang van je baby, we zijn gezegend met twee lieve opa's en oma's die graag wekelijks wilden gaan oppassen. Roy wilde graag een papa dag en ik wilde ook graag 32 uur blijven werken en een mama dag hebben. Zo bleef er nog één dag over in de week. We hebben nagedacht over een gastouder of over een kinderopvang en zo hebben we de voor-en nadelen naast elkaar neergelegd. Al snel waren we er over uit dat we zouden gaan voor een kinderopvang. Dit omdat je dan altijd goed zit als een leidster ziek is bijvoorbeeld, wij vinden dat er meer controle is bij een opvang en de doorstroom naar de peuterspeelzaal is makkelijker als die op hetzelfde terrein aanwezig is.

Via een vriendin kwamen we bij een flexibele kinderopvang uit, dit was perfect voor ons aangezien Roy onregelmatig werkt. Het was een kleinschalige opvang, dit trok ons ook erg aan, we wilden geen grote organisatie waar onze dochter maar een nummertje zou zijn. Alles was rond en we waren erg blij, helaas was dit voor korte duur want de kinderopvang ging failliet.

We moesten heel snel op zoek naar een andere kinderopvang, via dezelfde vriendin maakten we kennis met Smallsteps. We waren op het begin wat terughoudend, we hadden specifiek gekozen voor een kleinschalige kinderopvang en Smallsteps is één van de grootste kinderopvang locaties van Nederland, helemaal het tegenovergestelde van wat we dus wilden.

We zijn naar verschillende kinderopvang locaties wezen kijken, maar bij iedere locatie was er wel iets waar we geen goed gevoel bij hadden, er was bijvoorbeeld geen leidster op de groep tijdens de rondleiding terwijl er wel een kip los liep een een klein meisje rood was aangelopen van het huilen en bij een andere organisatie troffen we een hele onprofessionele directrice.

Op de een of andere manier bleef Smallsteps wel in ons hoofd zitten, het had enorm veel voordelen in vergelijking met de andere organisaties. Dicht in de buurt, peuteracademie, stage lopen op de basisschool en uiteindelijk doorstroom naar de basisschool, allemaal op één locatie. Acie Lou zou vriendjes maken die ook in de buurt wonen en ze was al bekend met het terrein als ze zou gaan doorstromen. De super grote organisatie bleef wel in mijn hoofd zitten maar de vriendin van ons was zo enthousiast dat we er voor gekozen hebben om toch een rondleiding aan te gaan vragen.

We stapten binnen in een ronde hal, daaromheen waren alle groepen, super overzichtelijk en zo is er dus veel controle op elkaar. Ons beeld van een hele grote organisatie was meteen weg, het voelde juist heel kleinschalig en vertrouwd. We kregen een goede rondleiding van één van de leidsters, ze nam de tijd voor ons en gaf een goede uitleg. We hadden meteen een goed gevoel.

Er was alleen één probleem want heel veel kindjes van de kinderopvang die failliet was gegaan wilden graag naar Smallsteps, er was dus eigenlijk geen plek. We hebben heel goed contact gehad met de locatiemanager, hij was zeer betrokken en vond het ontzettend vervelend. Ze hebben er toen voor gekozen om een extra groep te openen zodat er toch een deel van de kindjes binnen konden stromen, waaronder ook onze dochter. Dit was heel snel geregeld! Wat een goede service en wat fijn dat er zo met je mee wordt gedacht.

Achteraf zijn we ook blij dat we geen flexibele kinderopvang hebben, Acie Lou heeft nu structuur en gaat altijd op de dinsdag naar de kinderopvang, ook al is Roy vrij die dag. Dit is uiteindelijk voor haar het beste.

Acie Lou is een week voordat ze zou gaan starten, begin september, komen wennen. In de ochtend hadden we een intake, tijdens deze intake konden we met de leidster bespreken wat belangrijk is voor onze dochter en waar ze rekening mee moeten houden. Acie Lou heeft verborgen reflux waardoor het voor haar erg belangrijk is dat zij nooit plat ligt, maar altijd een beetje schuin. Dit was allemaal geen probleem en hier zou rekening mee worden gehouden. Toen we haar voor de eerste keer gingen brengen voelden we ons meteen serieus genomen, de leidsters hadden zich goed ingelezen en ze wisten hoe ze om moesten gaan met de verborgen reflux van Acie Lou. Een van de leidsters had ook persoonlijk hiermee te maken gehad en wist heel goed waar ze het over had, dat gaf mij een gerust gevoel.

Iedere keer als we Acie Lou gaan brengen en halen zien we hoe liefdevol ze met haar omgaan, als je de hal binnen komt lopen zie je meteen alle kindjes, dit is heel prettig vinden wij. Je ziet wat er op de groep gebeurd en iedereen kan elkaar in de gaten houden.

Ondanks de werkdruk in de kinderopvang krijgen de kindjes regelmatig één op één aandacht. Iedere keer als ze komt heeft ze gewoon haar eigen vaste groep en zo veel als mogelijk vaste leidsters.

In de ochtend gaan ze met alle kindjes naar de ronde hal en starten ze de dag met een dansje en een liedje, ook de baby's mogen gezellig komen kijken.

We vinden het erg belangrijk dat onze dochter zo veel mogelijk buiten kan zijn, zolang het droog is proberen ze naar buiten te gaan. Ze hebben een aangelegde moestuin en ook hebben ze bedjes buiten staan zodat de kindjes buiten kunnen slapen.

Een paar weken geleden ging ik Acie Lou brengen, ze zat niet zo lekker in haar velletje en moest heel hard huilen toen ik weg wilde gaan. De medewerkster gaf aan dat als ik het fijn zou vinden ik altijd even in de middag mocht bellen. Dit gaf een fijn gevoel, ik heb inderdaad in de middag even gebeld om te vragen hoe het ging. Fijn dat ze hier de tijd voor nemen, dit is voor ouders zo belangrijk, het is zeker niet makkelijk om een klein baby'tje achter te laten bij vreemde mensen. Ze denken met je mee en omdat het mij toch niet helemaal lekker zat ben ik haar op tijd weer gaan ophalen, dit vinden ze allemaal prima. Er zijn geen vaste strakke tijden dat je je kindje kan ophalen, alles is mogelijk!

Wat ik ook een pluspunt vindt van Smallsteps is dat ze werken met een app en niet met een schriftje zoals dat nog wel eens wordt gedaan. Hoewel dit iets persoonlijks heeft vinden we mee gaan met de tijd ook belangrijk. Ze schrijven iedere keer een verhaaltje en in dat verhaaltje vertellen ze hoe de dag verlopen is en of er bijzonderheden zijn, wanneer ze heeft gegeten en geslapen. Ook kan je even genieten van een leuke foto van je kindje onder werktijd! Als er vanuit de ouder bijzonderheden of vragen zijn dan kan je die ook delen in die app.

We vinden het nog steeds iedere week lastig om onze kleine baby naar vreemde mensen te brengen, ik weet niet of dit ooit gaat wennen, we hebben het er regelmatig over dat één van ons een dag minder gaat werken zodat ze niet naar de opvang moet. Al snel zetten we deze gedachten weer uit ons hoofd omdat we weten dat op lange termijn dit het beste is voor haar. Als ze wat groter is zal ze met veel plezier naar de opvang gaan om te kunnen spelen met haar vriendjes en vriendinnetjes. Ze leert delen, ze leert hoe het is om niet altijd bij papa en mama te zijn en dat dit ook helemaal oké is en ze zal op alle vlakken zich gaan ontwikkelen en zich ontpoppen tot een groot en stoer meisje.

De pedagogisch medewerkers en de kindjes zijn helemaal weg van Acie Lou, eindelijk weer een baby op te groep! En Acie Lou kijkt haar ogen uit, hoe leuk zijn al die kindjes die om haar heen bewegen en die heel de dag met haar willen knuffelen. Leuker kan het niet worden toch?!

Ons beeld van de grote organisatie Smallsteps, met 400 vestigingen en 3.000 medewerkers is helemaal anders dan de werkelijkheid. We zien een kleinschalige groep waar veel controle is op elkaar en waar mensen werken die een groot hart hebben voor onze kindjes, die iedere dag weer met veel plezier hun dag opstarten om er zorg voor te dragen dat wij als ouders met een gerust hart naar ons werk kunnen gaan, dat onze kindjes een leuke dag hebben, samen spelen en samen delen en aan het einde van de middag weer veilig mee naar huis kunnen.

Onze dochter is geen nummertje, zij is niet één van de 30.000 kindjes die naar Smallsteps gaat, zij is Acie Lou, het lieve en grappige meisje die soms wat extra aandacht nodig heeft met haar verborgen reflux, die het niet altijd leuk vindt dat ze niet bij papa en mama is en dan even een dikke knuffel nodig heeft en die ook krijgt.

Het meisje dat mogelijk gaat lopen op het moment dat ze niet bij papa en mama thuis is, dan is er geen beter plek, dan bij de pedagogisch medewerkers van Smallsteps.

Deze blog is geschreven in samenwerking met www.mamaplaats.nl en SmallSteps Kinderopvang.