Gastblog - Geboorte trauma
Ik zie het maar als een angstige situatie en je belt iemand om hulp. Diegene helpt jou uit de situatie te komen, maar de verbinding verbreekt. Je staat er helemaal alleen voor. Je hebt geen idee, alleen de angst voel je, de paniek. Ik kan mij zo voorstellen, als er dan iemand is die je plotseling toch helpt, je je helemaal aan degene vastklampt. Dat je niet meer loslaat, uit angst, want stel je voor dat het weer gebeurd. Dat je complete controle verliest. Dit was gebeurd bij mijn zoontje en dat heeft een flinke impact achtergelaten.
Hij was snel overprikkeld, sliep maar 45min, constant bij mij willen zijn, huilen tot in de kleinste uurtjes van de nacht en een moeder, die hem niet begreep. Dat is een geboortetrauma.
Een geboortetrauma kan zich al snel voordoen als het natuurlijke proces van bevallen verstoord is geraakt. Problemen die tijdens de bevalling of geboorte voor een geboortetrauma kunnen zorgen zijn:
- Vroegtijdig scheuren of lekken van de vliezen
- Door medicatie inleiden of versnellen van de bevalling
- Ligging van de baby in een andere positie dan met gezicht naar beneden
- Erg lange (>18 uur) of erg snelle (< 3 uur) bevalling
- Epiduraal anesthesie
- Tang - of vacuümverlossing
- Navel omstrengeling om de hals van de baby
- Forse terugval van de hartfrequentie van de baby
- Perioden waarbij de baarmoedercontracties stopten of vertraagden
- Keizersnede door te trage voortgang van de bevalling
Gevolgen van een geboortetrauma:
- Overmatig aanhankelijk aan moeder;
- Problemen met slapen of eten;
- Enorme vechtersmentaliteit;
- Problemen met slikken;
- Overmatige controlebehoefte
- Vertraging van het zuigen langer 24-48 uur
- Overgeven of spugen na het voeden
- Overstrekken van rug of hoofd bij het dragen
- Asymmetrische beweging van armen of benen
De bevalling
Kraamperiode
Tijdens de kraamperiode ontstond er zwelling op het hoofd van mijn zoontje. Een bult bovenop zijn hoofd en een in zijn nek. Dit kwam doordat hij flink vast had gezeten en er een immense druk op het hoofdje terecht was gekomen.
De zwelling kon wel een jaar blijven zitten, maar de kinderarts gaf aan dat het uiteindelijk wel weg ging. Prima. Zolang er maar geen nare gevolgen aan zouden zitten. Nee, dat was niet het geval zei de kinderarts.
Niemand, maar dan ook niemand, die ooit benoemd heeft na deze bevalling, dat er een mogelijkheid zou zijn dat mijn kind hier onder te lijden had. Dat hij hier last van zou krijgen. Het enige wat de kinderarts constateerde was: Hij kijkt wel verdomd helder uit zijn ogen, bijna eng.
Hyperbewust was hij van zijn omgeving. Alles zoog hij op qua informatie. Met als gevolg? Een hysterische huilende baby ´s avonds. Wat de kraamhulp zei? Gewoon darmkrampjes. Is vervelend, moeten alle baby´s doorheen. In zekere zin is dit ook het geval, maar ik weet nu dat er zoveel andere problemen elders in het lijfje, darmkrampjes kunnen veroorzaken. Het is niet alleen maar het wennen aan de voeding, het is zo onwijs veel meer.
De weken erna
De weken gingen voorbij en ik had een baby, die niet makkelijk sliep. Die dag en nacht bij mij wilde zijn. Die ´s avonds zijn longetjes uit zijn lijfje brulde. Hij was ontroostbaar. Het enige wat hij wilde was, aan de borst, in de draagdoek en bij mij slapen. Ik kon mijn kont niet keren, of hij huilde. Dit maakte mij zo onzeker. Nog steeds was er niemand die vertelde dat er mogelijk nog iets anders aan de hand kon zijn. Dat hij last had van de bevalling. Last had van het feit dat ik niet meer met hem in verbinding was tijdens het spannenste moment van zijn start. Dat hij er alleen voor stond.
Behandeling
Het is dus erg belangrijk om bewustwording te creëren voor het geboortetrauma. Alleen op die manier kan je opzoek gaan naar een oplossing. Een behandeling.
Wij zij met mijn zoontje naar een osteopaat gegaan toen hij 9 weken oud was. Osteopaten behandelen geboortetrauma´s geweldig goed. Zij bekijken het hele lichaampje, want wat er in de buik gaande is (denk aan darmkrampjes) kan vanuit het hoofd of nek gebied ontstaan zijn. Hij is er enorm goed van opgeknapt en die zwellingen waren een week na de behandeling verdwenen op zijn hoofd. Wel bleef hij aanhankelijk, maar dit is deels natuurlijk ook gewoon normaal baby gedrag. We probeerde hem tegemoet te komen in zijn behoeftes.
Ook kan er veel op emotioneel vlak genezen worden, door eventueel een energetische healer of holistische therapeut, maar ook de moeder kan hier een heel groot positief aandeel aan leveren. Door contact te houden met je kindje. Door vertrouwen te geven dat je er bent. Door hem/haar niet alleen te laten huilen. Dat je kindje mag huilen, want huilen is uiten en het vertellen van een verhaal. Wij ouders mogen luisteren naar dit verhaal. Wat moeilijk kan zijn, want wij horen alleen maar huilen en wij zijn geneigd om het huilen te laten stoppen. Echter praat de baby op dat moment met je. De baby verwerkt zijn emoties, zijnprikkels. hij of zij kan alleen niet met woorden praten en zal huilen. Praat met je baby, bespreek de bevalling met hem/haar. Ga in bad met je kleintje, zorg voor veel huid op huid contact door als het kan samen te slapen. Als je lichaam het toelaat, te dragen dmv draagdoek of draagzak, zodat de kleine kan aarden, kan landen, vertrouwen kan krijgen in de wereld na een traumatische ervaring die de start van zijn leven was.
Deze gastblog is geschreven door Tessa Dorlijn www.instagram.com/m.a.m.a.tessa